1 of 100

experimentalmerge5

Welkom

Zie scherp

Concreet is dit het handboek voor de eerste 2 semesters omtrent 'leren programmeren met C#':

Deel 1: Programming Principles, eerste semester
Deel 2: Object Oriented Programming, tweede semester

Veel leer-en leesplezier,

De lectoren programmeren

PS Besef dat goed kunnen programmeren enkel kan geleerd worden indien je ook effectief veel programmeert. Je kan ook niet leren fietsen door enkel een handboek "Fietsen met Merckx" te lezen, je zal op de fiets moeten springen! En vallen...véél vallen.

Licensed under Creative Commmons Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0)

You are free to

Share : copy and redistribute the material in any medium or format

Adapt : remix, transform, and build upon the material

The licensor cannot revoke these freedoms as long as you follow the license terms.

Under the following terms

Attribution : You must give appropriate credit, provide a link to the license, and indicate if changes were made. You may do so in any reasonable manner, but not in any way that suggests the licensor endorses you or your use. NonCommercial : You may not use the material for commercial purposes.

No additional restrictions : You may not apply legal terms or technological measures that legally restrict others from doing anything the license permits.

Inleiding

Benodigdheden

In alle lessen (hoorcollege en practica) hebben we 2 zaken nodig:

Deze cursus
Een laptop met daarop Visual Studio 2019 Community editie geïnstalleerd.

Afspraken code

Voor de graduaatsopleiding volgen we een reeks afspraken (ook "conventies" genoemd) die bepalen welke code wel en niet aanvaardbaar is. Wanneer een groep programmeurs dezelfde afspraken volgt, is het voor iedereen makkelijker code uit te wisselen.

Als je deze pagina voor de eerste keer ziet, zullen de meeste van deze afspraken je nog niet veel zeggen. Dat is logisch. We zullen je tijdens de les wijzen op de afspraken die horen bij een nieuw concept, maar hier heb je een handig overzicht:

naamgeving

Soort data

Notatie

Enkelvoud?

Vorm

Default zichtbaarheid

Klasse

PascalCase

altijd

[A-z]+[0-9]

public

Methode

PascalCase

meervoud toegestaan

[A-z]+[0-9]

public

Argument

camelCase

meervoud toegestaan

[A-z]+[0-9]

niet van toepassing

Lokale variabele

camelCase

meervoud toegestaan

[A-z]+[0-9]

niet van toepassing

Constante

PascalCase

altijd

[A-z]+[0-9]

public

Veld

camelCase

meervoud toegestaan

[A-z]+[0-9]

private

Property

PascalCase

meervoud toegestaan

[A-z]+[0-9]

public

Enum type

PascalCase

altijd

[A-z]+

public

Waarde enum

PascalCase

altijd

[A-z]+

niet van toepassing

We kiezen namen in het Engels. Enkel tekst die aan de gebruiker getoond wordt, schrijven we in het Nederlands.
Merk op dat het verschil tussen PascalCase en camelCase samenhangt met de default zichtbaarheid. Wanneer afgeweken wordt van de default zichtbaarheid, kan de conventie voor de notatie ook veranderen. Wij zullen ons in deze cursussen voor de eenvoud strikt aan de default zichtbaarheid houden.
"meervoud toegestaan" betekent dat we iets noteren als een meervoud als de data ook meerdere objecten voorstelt. Bijvoorbeeld een lokale variabele met naam studenten en datatype Student[], maar een lokale variabele student met datatype Student.
We beginnen niet elke identifier voor een private member met een underscore. Sommige programmeurs doen dit wel, maar wij volgen één richtlijn.
Namen van klassen voor custom exceptions eindigen op Exception.
Vermijd afkortingen in namen.
- Uitzondering: algemeen aanvaarde afkortingen zoals ID, HTML,...
- Afkortingen van één of twee letters
Andere talen hebben soms andere conventies!

codeerstijl

`using` directieven

Deze komen alleen vooraan in het bestand voor en worden steeds gevolgd door de declaratie van de namespace.

namespaces

In het eerste semester groeperen we al onze code in de namespace Programmeren, in het tweede semester in de namespace ObjectgerichtProgrammeren.

een datatype per bestand

Elk zelf gedefinieerd datatype (klasse, struct, interface, enum type, later ook delegate) plaatsen we in een afzonderlijk bestand met dezelfde naam als dat datatype.

strings bouwen

In de eerste twee lessen mag dit met behulp van +.
Gebruik stringinterpolatie om kleine aantallen strings aan elkaar te hangen of data weer te geven in stringformaat.
Gebruik een StringBuilder om strings aan elkaar te hangen in een lus.

types declareren

Gebruik steeds een expliciet, statisch type.
- Dat wil zeggen: geen variabelen declareren als var. Dat doe je pas later.
- Dat wil zeggen: geen variabelen declareren als dynamic. Dat doe je pas later.

arrays

Gebruik de kortste syntax voor arrays van literals, dus string[] vowels1 = { "a", "e", "i", "o", "u" }; en niet string[] vowels2 = new string[] { "a", "e", "i", "o", "u" };.

`static` members

Plaats voor een static member altijd uitdrukkelijk de naam van de klasse waarin dat static member gedefinieerd is.
Klassen die uitsluitend static members bevatten ("library classes") maken we ook static met de syntax static class.

vergrendelen van data

Klassen die niet bedoeld zijn om van over te erven maken we final.
Als iets een constante is voor een bepaald programme, gebruiken we ook de access modifier const.

algemeen

We gebruiken alleen zaken die in de les aan bod zijn gekomen. We zien geen lambda's, delegates, LINQ,... dus je gebruikt deze ook niet, zelfs als je ze al ergens anders gezien hebt.

Afspraken oefeningen

Voor de graduaatsopleiding hanteren we een vaste structuur voor de oefeningen.

vorm van de oefeningen

unieke titel

Elke oefening begint met een unieke titel. Deze gebruik je voor de organisatie van je bestanden.

korte toelichting

Eerst krijg je een omschrijving in tekst van wat de algemene bedoeling is van je programma. Deze bevat niet noodzakelijk elk detail, maar geeft je een big picture. Bijvoorbeeld:

In deze oefening maak je een echo. Dit is een programma dat tekst inleest vanaf het toetsenbord en deze tekst dan op het scherm toont.

vertrekpunt

Je hoeft niet altijd alle code zelf te schrijven. Code die je nog niet verondersteld wordt zelf te kunnen schrijven, of code die gewoon veel tijd in beslag neemt, krijg je. Bij de stukken code staat telkens de naam van het bestand waarin ze thuishoort. Commentaar bij de te wijzigen stukken code geeft aan welke aanpassingen je moet doen. Bijvoorbeeld:

Program.cs

using System;

namespace Programmeren {
    class Program {
        public static void Main(string[] args) {
            // zorg er zelf voor dat een regel tekst die gebruiker intypt weer verschijnt
            string message;
            Console.WriteLine(message);
        }
    }
}

voorbeeldinteractie

Ten slotte worden één of meerdere voorbeelden getoond van hoe je programma zich gedraagt. In deze voorbeelden stellen regels die niet beginnen met > iets voor dat op het scherm verschijnt. Regels die wel beginnen met > stellen iets voor dat door de gebruiker zelf wordt ingetypt. Bijvoorbeeld, voor het programma dat we hier als leidraad gebruiken:

> Hallo, wereld!
Hallo, wereld!

We gebruiken de speciale syntax <EOF> om aan te geven dat er een end-of-file signaal wordt gestuurd.

organisatie van je bestanden

Voor de eenvoud zorgen we dat elke oefening op zichzelf staat. Dit betekent dat sommige code herhaald wordt in je bestanden, maar het vermijdt dat iets dat je in week 1 geschreven hebt in week 5 plots niet meer werkt. Concreet doen we dat zo:

Je maakt ergens op je machine één map voor alle oefeningen van het vak Programmeren (in semester 1) of Objectgericht programmeren (in semester 2). Het maakt niet uit waar, maar je kiest één map en je blijft deze heel het semester gebruiken.
Voor elke oefening in het eerste semester maak je in die map een submap. De naam van deze submap is letterlijk de unieke titel van de oefening, inclusief gebruik van hoofdletters, leestekens,... Je voegt geen andere structuur toe, dus geen mapjes per labosessie,...
Wanneer een oefening verderbouwt op een eerdere oefening, kopieer en hernoem je de map van die eerdere oefening. Daarna werk je dan voort in die nieuwe map.

Nuttige extras

Nuttige extra's

Boeken

Er zijn quasi oneindig veel boeken over C# geschreven, althans zo lijkt het. Hier een selectie van boeken met een korte bespreking waarom ik denk dat ze voor jou een meerwaarde kunnen zijn bij het leren programmeren in C#:

Beginner boeken

Geavanceerd

Online

Leren programmeren door enkele de opdrachten in deze cursus te maken zal je niet ver (genoeg) brengen. Onze dikke vriend het Internet heeft echter tal van schitterende bronnen. Hier een overzicht.

Cheat sheet

Game-based programmeren

Ideale manier om programmeren meer in de vingers te krijgen op een speelse manier:

Apps

Websites

Tutorials

Oefenvragen

Pittige vragen van de jaarlijkse Vlaamse Programmeerwedstrijd:

Streaming programmeurs

Ja hoor, ze bestaan. Meer en meer professionele én beginnende programmeurs streamen terwijl te programmeren. Dit is een ideale manier om te zien hoe andere mensen problemen aanpakken. De meeste programming streamers kan je terugvinden op youtube, maar ook op Twitch zijn er steeds meer. Enkele aanraders (bekijk zeker de filmpjes uit de archieven eens):

Dankwoord

Mee helpen?

Semester 1: Programming Principles

H0: Werken met Visual Studio

Introductie tot C#

Introductie tot programmeren met C-Sharp

Het algoritme

De essentie van een computerprogramma is het zogenaamde algoritme (het "recept" zeg maar). Dit is de reeks instructies die het programma moet uitvoeren telkens het wordt opgestart. Het algoritme van een programma moet je zelf verzinnen. De volgorde waarin de instructies worden uitgevoerd zijn uiteraard zeer belangrijk. Dit is exact hetzelfde als in het echte leven: een algoritme om je fiets op te pompen kan zijn:

1. Haal dop van het ventiel
2. Plaats pomp op ventiel
3. Begin te pompen

Eender welke andere volgorde van bovenstaande algoritme zal vreemde (en soms fatale) fouten geven.

C-Sharp

Om een algoritme te schrijven dat onze computer begrijpt dienen we een programmeertaal te gebruiken. Net zoals er ontelbare spreektalen in de wereld zijn, zijn er ook vele programmeertalen. C# (spreek uit 'siesjarp') is er een van de vele. In tegenstelling tot onze spreektalen moet een computertaal 'exact' zijn en moet het op ondubbelzinnige manier door de computer verstaan worden. C# is een taal die deel uitmaakt van de .NET (spreek uit 'dotnet') omgeving die meer dan 15 jaar geleden door Microsoft werd ontwikkeld (juli 2000).

Microsoft .NET

Bij de geboorte van .NET in 2000 zat dus ook de taal C#. .NET is een zogenaamd framework. Dit framework bestaat uit een grote groep van bibliotheken (class libraries) en een virtual execution system genaamd de Common Language Runtime (CLR). De CLR zal ervoor zorgen dat C#, of andere .NET talen (F#, VB.NET, etc.), kunnen samenwerken met de vele bibliotheken.

Om een uitvoerbaar bestand te maken (executable, vandaar de extensie .exe bij uitvoerbare programma's in windows) zal de broncode die je hebt geschreven in C# worden omgezet naar Intermediate Language (IL) code. Op zich is deze IL code nog niet uitvoerbaar, maar dat is niet ons probleem. Wanneer een gebruiker een in IL geschreven bestand wil uitvoeren dan zal, achter de schermen, de CLR deze code ogenblikkelijk naar machine code omzetten (Just -In-Time of JIT compilatie) en uitvoeren. De gebruiker zal dus nooit dit proces merken (tenzij er geen .NET framework werd geïnstalleerd op het systeem).

Merk op dat we veel details van de compiler achterwege laten hier. De compiler is een uitermate complex element, maar in deze fase van je (prille) programmeursleven hoeven we enkel de kern van de compiler te begrijpen: het omzetten van C# code naar een uitvoerbaar bestand geschreven in IL code.

Deze cursus heeft als doel om je de programmeertaal C# aan te leren. Terwijl we dit doen zullen we ook geregeld andere .NET framework gerelateerde zaken aanraken.

Werken met Visual Studio

Kennismaken met C# en Visual Studio

Visual Studio (VS) is een pakket dat een groot deel tools samenvoegt (debugger, code editor, compiler, etc) zodat je niet tientallen paketten moet gebruiken om software te schrijven.

Visual Studio is een zogenaamde IDE("Integrated Development Environment") en is op maat gemaakt om C#.NET applicaties te ontwikkelen. Je bent echter verre van verplicht om enkel C# applicaties in VS te ontwikkelen, je kan gerust VB.NET, TypeScript, Python en andere talen gebruiken.

De compiler en Visual Studio

Jouw taak als programmeur in deze cursus is algoritmes in C# taal uitschrijven. We zouden dit in een eenvoudige tekstverwerker kunnen doen, maar dan maken we het onszelf lastig. Net zoals je tekst in notepad kunt schrijven, is het handiger dit in bijvoorbeeld Word te doen: je krijgt een spellingchecker en allerlei handige extra's. Ook voor het schrijven van computer code is het handiger om een zogenaamde IDE te gebruiken, een omgeving die ons zal helpen foutloze C# code te schrijven.

Het hart van Visual Studio bestaat uit de compiler die we hiervoor besproken. De compiler zal je C# code omzetten naar de IL-code zodat jij (of anderen) je applicatie op een computer (of ander apparaat) kunnen gebruiken. Zolang de C# niet exact voldoet aan de C# syntax (zie verder) zal de compiler het vertikken een uitvoerbaar bestand voor je te genereren.

Visual Studio Installeren

Het is belangrijk bij de installatie dat je minimaal

Bij individual components de "Class Designer" aanduiden
Uiteraard ben je vrij om meerdere zaken te installeren.

Visual studio opstarten

Na het opstarten van VS krijg je het startvenster te zien van waaruit je verschillende dingen kan doen.

Een nieuw project aanmaken

We zullen nu een nieuw project aanmaken, kies hiervoor "Create a new project".

Het "New Project" venster dat nu verschijnt geeft je hopelijk al een glimp van de veelzijdigheid van VS. In het rechterdeel zie je bijvoorbeeld alle Project Types staan. M.a.w. dit zijn alle soorten programma’s die je kan maken in VS. Naargelang de geïnstalleerde opties en bibliotheken zal deze lijst groter of kleiner zijn.

Dit semester kiezen we steeds als Project Type Console App (.NET Core). Kies dit type en klik 'Next'.

Op het volgende scherm kan je een naam geven voor je project alsook de locatie op de harde schijf waar het project dient opgeslagen te worden. Onthoudt waar je je project aanmaakt zodat je dit later terugvindt.

De solution name blijf je af (deze moet momenteel dezelfde naam zijn als je project)

Geef je projectnamen ogenblikkelijk duidelijke namen zodat je niet opgezadeld geraakt met projecten zoals Project201.

Geef je project de naam "MyFirstProject" en kies een goede locatie (ik raad je aan dit steeds in Dropbox of Onedrive te doen)

Klik nu op create.

VS heeft nu reeds een aantal bestanden aangemaakt die je nodig hebt om een ‘Console Applicatie’ te maken. Een console applicatie is een programma dat alle uitvoer naar een zogenaamde ‘console’ stuurt, een shell. M.a.w., je kan enkel tekst (Unicode) als uitvoer genereren en dus geen multimedia elementen zoals afbeeldingen, geluid, etc.

IDE Layout

Wanneer je VS opstart zal je mogelijk overweldigd worden door de hoeveelheid menu's, knopjes, schermen, etc. Dit is normaal voor een IDE: deze wil zoveel mogelijk mogelijkheden aanbieden aan de gebruiker. Vergelijk dit met Word: afhankelijk van wat je gaat doen gebruikt iedere gebruiker andere zaken van Word. De makers van Word kunnen dus niet bepaalde zaken weglaten, ze moeten net zoveel mogelijk aanbieden.

Laat je niet afschrikken door VS. Het is een imponerend programma, maar je zal er sneller dan je verwacht, je weg in terugvinden!

We zullen nu eerst eens bekijken wat we allemaal zien in VS na het aanmaken van een nieuw programma.

Je kan meerdere bestanden tegelijkertijd openen in VS. Ieder bestand zal z'n eigen tab krijgen. De actieve tab is het bestand wiens inhoud je in het hoofdgedeelte eronder te zien krijgt. Merk op dat enkel open bestanden een tab krijgen.
De "solution explorer" toont alle bestanden en elementen die tot het huidige project behoren. Als we dus later nieuwe bestanden toevoegen dan kan je die hier zien (en openen).
Het properties venster (eigenschappen) is een belangrijk venster. Hier komen alle eigenschappen van het huidige geselecteerde element. Selecteer bijvoorbeeld maar eens Program.cs in de solution explorer en merk op dat er allerlei eigenschappen getoond worden. Onderaan het Properties venster wordt steeds meer informatie getoond over de huidig geselecteerde eigenschap.

Layout kapot/kwijt/vreemd

De layout van VS kan je volledig naar je hand zetten. Je kan ieder (deel-)venster en tab verzetten, verankeren en zelfs verplaatsen naar een ander bureaublad. Experimenteer hier gerust mee en besef dat je steeds alles kan herstellen. Het gebeurt namelijk al eens dat je layout een beetje om zeep is:

Om eenvoudig een venster terug te krijgen, bijvoorbeeld het properties window of de solution explorer: klik bovenaan in de menubalk op "View" en kies dan het gewenste venster (soms staat dit in een submenu).
Je kan ook altijd je layout in z'n geheel resetten: ga naar "Window" en kies "Reset window layout".

Je programma starten

De code die VS voor je heeft gemaakt is reeds een werkend, maar weinig nuttig, programma. Je kan de code compileren en uitvoeren door op de groene driehoek bovenaan te klikken:

Als alles goed gaat krijg je nu "Hello world" te zien en wat extra informatie omtrent het programma dat net werd uitgevoerd:

Veel doet je programma nog niet natuurlijk, dus sluit dit venster maar terug af door een willekeurige toets in te drukken.

Is dit alles?

Liever VS Enterprise?

Kennisclip

Je eerste programma

Console-applicaties

Een console-applicatie is een programma dat zijn in- en uitvoer via een klassiek commando/shell-scherm toont. Een console-applicatie draait in dezelfde omgeving als wanneer we in Windows een command-prompt openen (via Start-> Uitvoeren-> cmd [enter] ). We zullen in deze cursus enkel console-applicaties leren maken. Grafische frontends (bv WPF) komen in deze cursus niet aan bod.

ReadLine en WriteLine

Console-applicaties maken in C# vereist dat je minstens twee belangrijke C# methoden leert gebruiken: Via Console.WriteLine() kunnen we tekst op het scherm tonen en met behulp van Console.ReadLine() kunnen we input van de gebruiker inlezen en in ons programma verwerken.

Je eerste console programma

Maak een nieuw console-project aan (noem het Demo1) en open het Program.cs bestand (indien het nog niet open is). Veeg de code die hier reeds staat niet weg!

Voeg onder de lijn Console.WriteLine("Hello World!"); volgende code toe:

Console.WriteLine("Hoi, ik ben het!");

Zodat je dus volgende code krijgt:

using System;

namespace Demo1
{
    class Program
    {
        static void Main(string[] args)
        {
            Console.WriteLine("Hello World!");
            Console.WriteLine("Hoi, ik ben het");
        }
    }
}

Compileer deze code en voer ze uit: **druk hiervoor op het groene driehoekje. Of via het menu Debug en dan Start Debugging.

Let erop dat je iedere 'zin' eindigt met een puntkomma.

Moet ik niets bewaren?

Neen. Telkens je op de groene "build en run" knop duwt worden al je aanpassingen bewaard. Trouwens: Kies nooit voor "save as..."!!!!

Dit zal aardig wat problemen in je project veroorzaken, geloof me maar.

Analyse van de code

We gaan nu iedere lijn code kort bespreken. Sommige lijnen code zullen lange tijd niet belangrijk zijn. Onthoud nu alvast dat: alle belangrijke code staat tussen de accolades onder de lijn static void Main(string[] args)!

using System; : Alle Console-commando's die we verderop gebruiken zitten in de System bibliotheek. Als we deze lijn (een zogenaamde directive) niet zouden schrijven dan moesten we System.Console.WriteLine i.p.v. Console.WriteLine schrijven verderop in de code.
namespace Demo1: Dit is de unieke naam waarbinnen we ons programma zullen steken, en het is niet toevallig de naam van je project. Verander dit nooit tenzij je weet wat je aan het doen bent.
class Program{}: Hier start je echte programma. Alle code binnen deze Program accolades zullen gecompileerd worden naar een uitvoerbaar bestand.
static void Main(string[] args): Het startpunt van iedere console-applicatie. Wat hier gemaakt wordt is een methode genaamd Main. Je programma kan meerdere methoden (of functies) bevatten, maar enkel degene genaamd Main zal door de compiler als het startpunt van het programma gemaakt worden.
Console.WriteLine("Hello world");: Dit is een statement dat de WriteLine-methode aanroept van de Console-klasse. Het zal alle tekst die tussen de aanhalingstekens staat op het scherm tonen.
Console.WriteLine("Hoi ik ben het");: en ook deze lijn komt op het scherm.
Sluitende accolades: vervolgens moet voor iedere openende accolade eerder in de code nu ook een bijhorende sluitende volgen.

Say what now?!

Oh boy...Wat was dit allemaal?! We hebben al aardig wat vreemde code zien passeren en het is niet meer dan normaal dat je nu denkt "dit ga ik nooit kunnen". Wees echter niet bevreesd: je zal sneller dan je denkt bovenstaande code als 'kinderspel' gaan bekijken. Een tip nodig? Test en experimenteer met wat je al kunt!

Laat deze info rustig inzinken en onthoudt alvast volgende belangrijke zaken:

Al je code komt binnen de Main accolades.
Eindig iedere lijn code daar met een puntkomma ( ; ).

WriteLine: Tekst op het scherm

De WriteLine-methode is een veelgebruikte methode in Console-applicaties. Het zorgt ervoor dat we tekst op het scherm kunnen tonen.

Voeg volgende lijn toe na de vorige WriteLine-lijn in je project:

Console.WriteLine("Wie ben jij?!");

De WriteLine methode zal alle tekst tonen die tussen de " " staan tussen de haakjes van de methode. De aanhalingstekens aan het begin en einde van de tekst zijn uiterst belangrijk! Alsook het puntkomma helemaal achteraan.

Je programma is nu:

using System;

namespace Demo1
{
    class Program
    {
        static void Main(string[] args)
        {
            Console.WriteLine("Hello World!");
            Console.WriteLine("Hoi, ik ben het");
            Console.WriteLine("Wie ben jij?!");
        }
    }
}

Kan je ook deze code uitvoeren?! Make it happen en ga dan gezwind naar het volgende hoofdstuk!

Input verwerken met ReadLine

We nemen terug ons eerste programma erbij en gaan hier aan verder werken:

ReadLine: Input van de gebruiker verwerken

Met de console kan je met een handvol methoden reeds een aantal interessante dingen doen.

Zo kan je bijvoorbeeld input van de gebruiker inlezen en bewaren in een variabele als volgt:

Bespreking van deze code:

string result;

Concreet zeggen we hiermee aan de compiler: maak in het geheugen een plekje vrij waar enkel data van het type string in mag bewaard worden;
Noem deze geheugenplek result zodat we deze later makkelijk kunnen in en uitlezen.

result = Console.ReadLine();

Vervolgens roepen we de ReadLine methode aan. Deze methode zal de invoer van de gebruiker uitlezen tot de gebruiker op enter drukt.
Het resultaat van de ingevoerde tekst wordt bewaard in de variabele result (denk eraan dat de toekenning van rechts naar links gebeurt).

Je programma zou nu moeten zijn:

Start nogmaals je programma. Je zal merken dat je programma nu een cursor toont en wacht op invoer. Je kan nu eender wat intypen en van zodra je op enter duwt gaat het programma verder (in dit geval stopt het programma hierna dus).

Input gebruiker verwerken en gebruiken

We kunnen nu invoer van de gebruiker, die we hebben bewaard in de variabele result gebruiken en tonen op het scherm.

Op de tweede lijn hier gebruiken we de variabele result (waar de invoer van de gebruiker in bewaard wordt) als parameter in de WriteLine-methode.

Met andere woorden: de WriteLine methode zal op het scherm tonen wat de gebruiker even daarvoor heeft ingevoerd.

Je volledige programma ziet er dus nu zo uit:

Test het programma en voer je naam in wanneer de cursor knippert.

Voorbeelduitvoer (lijn 3 is wat de gebruiker heeft ingetypt)

Aanhalingsteken of niet?

Wanneer je de inhoud van een variabele wil gebruiken in een methode zoals WriteLine() dan plaats je deze zonder aanhalingsteken! Bekijk zelf eens wat het verschil wordt wanneer je volgende lijn code Console.Write(result); vervangt door Console.Write("result");.

De uitvoer wordt dan:

Write en WriteLine

De WriteLine-methode zal steeds een line break (een 'enter' ) aan het einde van de lijn zetten zodat de cursor naar de volgende lijn springt.

De Write-methode zal geen enter aan het einde van de lijn toevoegen. Als je dus vervolgens iets toevoegt (met een volgende Write of WriteLine) dan zal dit aan dezelfde lijn toegevoegd worden.

Vervang daarom eens de laatste 3 lijnen code in je project door:

Voer je programma uit en test het resultaat. Je krijgt nu:

Wat is er verkeerd gelopen? Al je tekst van de laatste lijn plakt zo dicht bij elkaar? Inderdaad, we zijn spaties vergeten toe te voegen! Spaties zijn ook tekens die op scherm moeten komen (ook al zien we ze niet) en je dient dus binnen de aanhalingstekens spaties toe te voegen. Namelijk:

Je uitvoer wordt nu:

Opletten met spaties

Spaties zijn ook tekens die op scherm moeten komen (ook al zien we ze niet) en je dient dus binnen de aanhalingstekens spaties toe te voegen. Indien je deze erbuiten plaats dan heeft dit geen effect (je wist al uit het eerste hoofdstuk dat C# alle witregels negeert die niet tussen aanhalingstekens staan). In volgend voorbeeld zijn de spaties aangegeven als liggende streepjes ( _ ).

Fout (de code zal werken maar je spaties worden genegeerd):

Correct:

Zinnen aan elkaar plakken

We kunnen dit hele verhaal een pak korter tonen. De plus-operator (+) in C# kan je namelijk gebruiken om variabelen van het type string aan elkaar te plakken. De laatste 3 lijnen code kunnen korter geschreven worden als volgt:

Merk op dat result dus NIET tussen aanhalingstekens staat, in tegenstelling de andere stukken zin. Waarom is dit? Aanhalingstekens in C# duiden aan dat een stuk tekst moet beschouwd worden als tekst van het type string. Als je geen aanhalingsteken gebruikt dan zal C# de tekst beschouwen als een variabele met die naam.

Bekijk zelf eens wat het verschil wanneer je volgende lijn code vervangt door de lijn er onder:

Meer input vragen

Als je meerdere inputs van de gebruiker tegelijkertijd wenst te bewaren dan zal je meerdere geheugenplekken nodig hebben om de invoer te bewaren. Bijvoorbeeld:

Je mag echter ook de geheugenplekken al vroeger maken. In C# zet men de geheugenplek creatie zo dicht mogelijk bij de code waar je die plek gebruikt (zoals vorig voorbeeld), maar dat is geen verplichting. Dit mag dus ook:

Fouten in je code

Indien je op de groene start knop duwt en volgende waarschuwing krijgt KLIK DAN NOOIT OP YES EN DUID NOOIT DE CHECKBOX AAN:

Lees de boodschap eens: wat denk je dat er gebeurt als je op 'yes' duwt? Inderdaad, VS zal de laatste goed gelukte code uitvoeren en dus niet de code die je nu hebt staan waarin nog fouten staan.

Fouten vinden

Zolang er dus fouten in je code staan moet je deze eerst oplossen voor je verder kan. Gelukkig helpt VS je daarmee op 2 manieren:

Fouten in code worden met een rode squigly onderlijnt.
Onderaan zie je in de statusbalk of je fouten hebt.

Fouten vinden

Uiteraard ga je vaak code hebben die meerdere schermen omvat. Je kan via de error-list snel naar al je fouten gaan. Open deze door op het error-icoontje onderaan te klikken:

In deze list kan je nu op iedere error klikken om ogenblikkelijk naar de correcte lijn te gaan.

Fouten oplossen

Wanneer je je cursor op een lijn met een fout zet dan zal je soms vooraan een geel error-lampje zien verschijnen:

Je kan hier op klikken en heel vaak krijg je dan ineens een mogelijke oplossing. Wees steeds kritisch hierover want VS is niet alomwetend en kan niet altijd raden wat je bedoelt. Neem dus het voorstel niet zomaar over zonder goed na te denken of het dat was wat je bedoelde.

Meest voorkomende fouten

De meest voorkomende fouten in deze eerste weken zullen zijn:

Puntkomma vergeten.
Schrijffouten in je code RaedLine i.p.v. ReadLine.
Geen rekening gehouden met hoofdletter gevoeligheid Readline i.p.v. ReadLine (zie volgende hoofdstuk).
Per ongeluk accolades verwijderd.
Code geschreven op plekken waar dat niet mag (je mag enkel binnen de accolades van Main schrijven).

Kleuren in Console

Kleuren in console

Je kan in console-applicaties zelf bepalen in welke kleur nieuwe tekst op het scherm verschijnt. Je kan zowel de kleur van het lettertype instellen (via ForegroundColor) als de achtergrondkleur (BackgroundColor).

Je kan met de volgende expressies de console-kleur veranderen, bijvoorbeeld de achtergrond in blauw en de letters in groen:

Console.BackgroundColor = ConsoleColor.Blue;
Console.ForegroundColor = ConsoleColor.Green;

Vanaf dan zal alle tekst die je na deze 2 expressies via WriteLine naar het scherm stuurt met deze kleuren werken.

Een voorbeeld:

Console.WriteLine("Tekst in de standaard kleur");
Console.BackgroundColor = ConsoleColor.Blue;
Console.ForegroundColor = ConsoleColor.Green;
Console.WriteLine("Deze tekst komt in het groen met blauwe achtergrond");
Console.ForegroundColor = ConsoleColor.Red;
Console.WriteLine("En deze in het rood met blauwe achtergrond");

Als je deze code uitvoert krijg je als resultaat:

Kleur in console gebruiken is nuttig om je gebruikers een minder eentonig en meer informatieve applicatie aan te bieden. Je zou bijvoorbeeld alle foutmeldingen in het rood kunnen laten verschijnen.

Kleur resetten

Soms wil je terug de originele applicatie-kleuren hebben. Je zou manueel dit kunnen instellen, maar wat als de gebruiker slecht ziend is en in z'n besturingssysteem andere kleuren als standaard heeft ingesteld?!

De veiligste manier is daarom de kleuren te resetten door de Console.ResetColor() methode aan te roepen zoals volgend voorbeeld toont:

Console.ForegroundColor = ConsoleColor.Red;
Console.WriteLine("Error!!!! Contacteer de helpdesk");
Console.ResetColor();
Console.WriteLine("Het programma sluit nu af");

Mogelijke kleuren

Alle kleuren die beschikbaar zijn zijn beschreven in ConsoleColor deze zijn:

ConsoleColor.Black
ConsoleColor.DarkBlue
ConsoleColor.DarkGreen
ConsoleColor.DarkCyan
ConsoleColor.DarkRed
ConsoleColor.DarkMagenta
ConsoleColor.DarkYellow
ConsoleColor.Gray
ConsoleColor.DarkGray
ConsoleColor.Blue
ConsoleColor.Green
ConsoleColor.Cyan
ConsoleColor.Red
ConsoleColor.Magenta
ConsoleColor.Yellow

Oefeningen

Oefening: H0-eerste-programma

Leerdoelen

een eigen programma kunnen uitvoeren
input en output via Console.ReadLine en Console.WriteLine

Functionele analyse

Binnen een zgn. dos-box wordt een titel weergegeven, nl. dit is mijn eerste c# programma.

Vervolgens wordt gevraagd je naam te noteren.

Wanneer je je naam hebt genoteerd en op enter hebt gedrukt, verschijnt de tekst “hallo [en je ingegeven naam]”.

Technische analyse

UI

console applicatie

voorbeeldinteractie(s)

Technische hulp

Programmaverloop

Wat het lezen en schrijven van tekst betreft moet gebruik gemaakt worden Console.WriteLine en Console.ReadLine.

Testscenario's

Probeer meer dan 200 tekens in te voeren
Probeer geen tekst in te voeren

Ondersteunend materiaal

Hou het voorlopig op de cursus.

Oefening: H0-eerste-programma-pro

Leerdoelen

een eigen programma kunnen uitvoeren
input en output via Console.ReadLine en Console.WriteLine
herhaling van de leerdoelen uit H0-eerste-programma

Functionele analyse

Binnen een zgn. dos-box wordt een titel weergegeven, nl. dit is mijn eerste c# programma.

Vervolgens wordt gevraagd je voornaam te noteren. Wanneer je je voornaam hebt genoteerd en op enter hebt gedrukt, wordt gevraagd je achternaam te noteren.

Wanneer je je achternaam hebt genoteerd en op enter hebt gedrukt, verschijnt de tekst “dus je naam is: [en je ingegeven achternaam en voornaam]”. Op de regel daaronder verschijnt dan de tekst “of: [en je ingegeven voornaam en achternaam]”.

Het is dus duidelijk dat we de naam zowel beginnend met de voor- als de achternaam kunnen tonen.

Technische analyse

UI

console applicatie

voorbeeldinteractie(s)

Technische hulp

Programmaverloop

Wat het lezen en schrijven van tekst betreft moet gebruik gemaakt worden Console.WriteLinea en Console.ReadLine.

Testscenario's

Probeer meer dan 200 tekens in te voeren
Probeer geen tekst in te voeren

Ondersteunend materiaal

Hou het voorlopig op de cursus.

Oefening: H0-rommelzin

Leerdoelen

een eigen programma kunnen uitvoeren
input en output via Console.ReadLine en Console.WriteLine
de computer leren zien als "domme verwerker"

Functionele analyse

Dit programma verwerkt tekst die door de gebruiker wordt ingetypt. Het print nieuwe berichten die deze tekst bevatten uit. Het print niet de berichten die je verwacht: het zal de antwoorden door elkaar halen en je favoriete kleur tonen wanneer het beweert je favoriete eten te tonen, enzovoort. De verbanden worden duidelijk uit de voorbeeldinteractie.

Technische analyse

UI

console applicatie

voorbeeldinteractie(s)

Wat is je favoriete kleur?
> blauw
Wat is je favoriete eten?
> spaghetti
Wat is je favoriete auto?
> Toyota Aygo
Wat is je favoriete film?
> Robocop 2
Wat is je favoriete boek?
> The Gone-Away World
Je favoriete kleur is spaghetti. Je eet graag Toyota Aygo. Je lievelingsfilm is The Gone-Away World en je favoriete boek is Robocop 2.

Technische hulp

Programmaverloop

Per regel die getoond wordt op het scherm, maak je gebruik van Console.WriteLine. Per regel die je zelf intypt, maak je gebruik van Console.ReadLine. Zorg zelf voor de juiste ondersteunende code.

Testscenario's

Test uit met een héél lang stuk tekst (meer dan 200 tekens) voor je favoriete kleur.
Test uit met tekst met internationale karakters, bijvoorbeeld de ç.
Ga na wat er gebeurt als je een lege regel invoert, dus als je meteen op ENTER duwt wanneer gevraagd wordt om invoer.

Ondersteunend materiaal

Hou het voorlopig op de cursus.

Oefening: H0-gekleurde-rommelzin

Leerdoelen

de kleur van tekst in de console aanpassen
herhaling van de leerdoelen uit H0-rommelzin

Functionele analyse

Dit programma werkt net als H0-rommelzin, maar elke regel die aan de gebruiker wordt getoond, krijgt een andere kleur. De namen van de kleuren die je gebruikt (in deze volgorde) zijn:

DarkGreen
DarkRed
DarkYellow
Blue
Cyan
Red

Technische analyse

UI

console applicatie

voorbeeldinteractie(s)

Technische hulp

Programmaverloop

Voor elke regel die in kleur getoond wordt, wissel je de voorgrondkleur. Op de juiste plaatsen in de code herstel je de oorspronkelijke kleuren van de terminal.

Testscenario's

Test opnieuw uit met een kleur, maaltijd, auto, film en boek naar keuze.

Ondersteunend materiaal

Hou het voorlopig op de cursus.

H1: Variabelen en datatypes

De essentie van C#

Statements en de C# syntax

Om een werkend C#-programma te maken moeten we de C#-taal beheersen. Net zoals iedere taal, bestaat ook C# uit enerzijds grammatica, in de vorm van de C# syntax en anderzijds vocabulair in de vorm van de te gebruiken keywords.

Een C#-programma bestaat uit een opeenvolging van instructies ook wel statements genoemd. Deze eindigen steeds met een puntkomma (;) (zoals ook in het Nederlands een zin eindigt met een punt).

De volgorde van de woorden (keywords, variabelen, etc.) zijn niet vrijblijvend en moeten aan (grammaticale) regels voldoen. Enkel indien alle statements correct zijn zal het programma gecompileerd worden naar een werkend en uitvoerbaar programma (zoals in een vorige sectie besproken).

Enkele belangrijke regels van C#:

Hoofdletter-gevoelig: C# is hoofdlettergevoelig. Dat wil zeggen dat hoofdletter T en kleine letter t totaal verschillende zaken zijn voor C#. Reinhardt en reinhardt zijn dus ook niet hetzelfde.
Statements afsluiten met puntkomma: Iedere C# statement wordt afgesloten moet een puntkomma ( ; ). Doe je dat niet dan zal C# denken dat de regel gewoon op de volgende lijn doorloopt en deze als één (fout) geheel proberen te compileren.
Witruimtes: Spaties, tabs en enters worden door de C# compiler genegeerd. Je kan ze dus gebruiken om de layout van je code (bladspiegel zeg maar) te verbeteren. De enige plek waar witruimtes wél een verschil geven is tussen aanhalingstekens " " die we later (bij string) zullen leren gebruiken.
Commentaar toevoegen kan: met behulp van // voor een enkele lijn en /* */ voor meerdere lijnen commentaar. Alles dat in commentaar staat zal door de compiler genegeerd worden.

Keywords: de woordenschat

C# bestaat zoals gezegd niet enkel uit grammaticale regels. Grammatica zonder woordenschat is nutteloos. Er zijn binnen C# dan ook 80 woorden, zogenaamde reserved keywords die de woordenschat voorstellen. In deze cursus zullen we stelselmatig deze keywords leren kennen en gebruiken op een correcte manier om zo werkende code te maken.

Deze keywords zijn:

abstract

base

bool

break

byte

case

catch

char

checked

class

const

continue

decimal

default

delegate

double

else

enum

event

explicit

extern

false

finally

fixed

float

for

foreach

goto

implicit

int

interface

internal

lock

long

namespace

new

null

object

operator

out

override

params

private

protected

public

readonly

ref

return

sbyte

sealed

short

sizeof

stackalloc

static

string

struct

switch

this

throw

true

try

typeof

uint

ulong

unchecked

unsafe

ushort

using

using static

virtual

void

volatile

while

De keywords in vet zijn keywords die we dit semester zullen kennen. Die in cursief in het tweede semester. De overige zal je zelf moeten leren ;).

Indien je deze tabel in pdf bekijkt zal deze om zeep zijn. Onze gitbook gnomes proberen dit op te lossen maar voorlopig vinden ze helaas geen oplossing, waarvoor onze excuses.

Variabelen, identifiers en naamgeving

We hebben variabelen nodig om (tijdelijke) data in op te slaan. Wanneer we een statement schrijven dat bijvoorbeeld input van de gebruiker moet vragen, dan willen we ook die input bewaren zodat we verderop in het programma (het algoritme) iets met deze data kunnen doen. We doen hetzelfde in ons hoofd wanneer we bijvoorbeeld zegen "tel 3 en 4 op en vermenigvuldig dat resultaat met 5". Eerst zullen we het resultaat van 3+4 in een variabele moeten bewaren. Vervolgens zullen we de inhoud van die variabele vermenigvuldigen met 5 en dat nieuwe resultaat ook in een nieuwe variabele opslaan (om vervolgens bijvoorbeeld naar het scherm te sturen).

Wanneer we een variabele aanmaken zal deze moeten voldoen aan enkele afspraken. Zo moeten we minstens 2 zaken meegeven:

Het type van de variabele: het datatype dat aangeeft wat voor data we wensen op te slaan (tekst, getal, afbeelding, etc.).
De naam van de variabele: de identifier waarmee we snel aan de variabele-waarde kunnen.

Regels voor identifiers

De code die we gaan schrijven moet voldoen aan een hoop regels. Wanneer we in onze code zelf namen (identifiers) moeten geven aan variabelen (en later ook methoden, objecten, etc.) dan moeten we een aantal regels volgen:

Hoofdlettergevoelig: de identifiers tim en Tim zijn verschillend zoals reeds vermeld.
Geen keywords: identifiers mogen geen gereserveerde C# keywords zijn. De keywords van hierboven mogen dus niet. Varianten waarbij de hoofdletters anders zijn mogen wel, bijvoorbeeld: gOTO en stRINg mogen dus wel, maar niet goto of string daar beide een gereserveerd keyword zijn maar dankzij de hoofdlettergevoelig-regel is dit dus toegelaten. INT mag ook ook, maar niet int.
Eerste karakter-regel: het eerste karakter van de identifier mag enkel zijn:
- kleine of grote letter
- liggend streepje (_)
Alle andere karakters-regels: de overige karakters mogen enkel zijn:
- kleine of grote letter
- liggend streepje
- een cijfer (0 tot en met 9)
Lengte: Een legale identifier mag zo lang zijn als je wenst, maar je houd het best leesbaar.

Enkele voorbeelden

Enkele voorbeelden van toegelaten en niet toegelaten identifiers:

identifier

toegelaten?

uitleg indien niet toegelaten

werknemer

kerst2018

pippo de clown

neen

geen spaties toegestaan

4dPlaats

neen

mag niet starten met getal

_ILOVE2019

Tor+Bjorn

neen

enkel cijfers, letters en liggende streepjes toegestaan

ALLCAPSMAN

B_A_L

class

neen

gereserveerd keyword

WriteLine

Naamgeving afspraken

Duidelijke naam: de identifier moet duidelijk maken waarvoor de identifier dient. Schrijf dus liever gewicht of leeftijd in plaats van a of meuh.
Camel casing: gebruik camel casing indien je meerdere woorden in je identifier wenst te gebruiken. Camel casing wil zeggen dat ieder nieuw woord terug met een hoofdletter begint. Een goed voorbeeld kan dus zijn leeftijdTimDams of aantalLeerlingenKlas1EA. Merk op dat we liefst het eerste woord met kleine letter starten. Uiteraard zijn er geen spaties toegelaten.

Commentaar

Soms wil je misschien extra commentaar bij je code zetten. Als je dat gewoon zou doen (bv Dit deel zal alles verwijderen) dan zal je compiler niet begrijpen wat die zin doet. Hij verwacht namelijk C# en niet een Nederlandstalige zin. Om dit op te lossen kan je in je code op twee manieren aangeven dat een stuk tekst gewoon commentaar is en mag genegeerd worden door de compiler:

Enkele lijn commentaar

Eén lijn commentaar geef je aan door de lijn te starten met twee voorwaartse slashes //. Uiteraard mag je ook meerdere lijnen op deze manier in commentaar zetten. Zo wordt dit ook vaak gebruikt om tijdelijk een stuk code "uit te schakelen". Ook mogen we commentaar achter een stuk C# code plaatsen (zie voorbeeld hieronder).

//De start van het programma
int getal=3;
//Nu gaan we rekenen
int result = getal * 5;
// result= 3*5;
Console.WriteLine(result); //We tonen resultaat op scherm: 15

Blok commentaar

We kunnen een stuk tekst als commentaar aangeven door voor de tekst /* te plaatsen en */ achteraan. Een voorbeeld:

/*
    Veel commentaar.
    Een heel verhaal
    Mooi he.
    Is dit een haiku?
*/
int leeftijd= 0;
leeftijd++;

Variabelen

In het vorige hoofdstuk zagen we dat er verschillende soorten datatypes bestaan. Deze types hebben we nodig om variabelen aan te maken. De data die we in een programma gebruiken bewaren we namelijk in een variabele van een bepaald type. Een variabele is een plekje in het geheugen dat in je programma zal gereserveerd worden om daarin data te bewaren van het type dat je aan de variabele hebt toegekend. Een variabele zal intern een geheugenadres hebben (waar de data in het geheugen staat) maar dat zou lastig programmeren zijn indien je steeds dit adres moet gebruiken. Daarom moeten we ook steeds een naam oftewel identifier aan de variabele geven zodat we makkelijk de geheugenplek kunnen aanduiden.

De naam (identifier) van de variabele moet voldoen aan de identifier regels onder "Inleiding -> Afspraken code".

Variabelen aanmaken en gebruiken

Om een variabele te maken moeten we deze declareren, door een type en naam te geven. Vanaf dan zal de computer een hoeveelheid geheugen voor je reserveren waar de inhoud van deze variabele in kan bewaard worden. Hiervoor dien je minstens op te geven:

Het datatype (bv int, double).
(optioneel) Een beginwaarde die de variabele krijgt bij het aanmaken ervan.

Een variabele declaratie heeft als syntax:

Bijvoorbeeld: int leeftijd;

Je mag ook meerdere variabelen van het zelfde datatype in 1 enkele declaratie aanmaken door deze met komma's te scheiden:

Bijvoorbeeld string voornaam, achternaam, adres;

Indien je reeds weet wat de beginwaarde moet zijn van de variabele dan mag je de variabele ook reeds deze waarde toekennen bij het aanmaken:

Waarden toekennen aan variabelen

Vanaf dit punt kunnen we dus ten allen tijde deze variabele gebruiken om een waarde aan toe te kennen, de bestaande waarde te overschrijven, of de waarde te gebruiken, zoals:

Waarde toekennen: mijnGetal= 15;. Toekenning gebeurt steeds van rechts naar links: het deel rechts van het gelijkheidsteken wordt toegewezen aan het deel links er van.
Waarde tonen op scherm: Console.WriteLine(mijnGetal);

Met de toekennings-operator (=) kan je een waarde toekennen aan een variabele. Hierbij kan je zowel een literal toekennen oftewel het resultaat van een expressie.

Je kan natuurlijk ook een waarde uit een variabele uitlezen en toewijzen aan een andere variabele:

Literal toewijzen

Literals zijn expliciet ingevoerde waarden in je code. Als je in je code expliciet de waarde 4 wilt toekennen aan een variabele dan is het getal 4 in je code een zogenaamde literal. Wanneer we echter data bijvoorbeeld eerst uitlezen of berekenen (via bijvoorbeeld invoer van de gebruiker of als resultaat van een berekening) en het resultaat hiervan toekennen aan een variabele dan is dit geen literal.

Voorbeelden van een literal toekennen:

Het is belangrijk dat het type van de literal overeenstemt met dat van de variabele waaraan je deze zal toewijzen. Een string-literal (zie verder) stel je voor door aanhalingstekens. Volgende code zal dan ook een compiler-fout generen, daar je een string-literal aan een int-variabele wil toewijzen, en vice versa.

Als je bovenstaande probeert te compileren dan krijg je volgende error-boodschappen:

Literal bepaald het datatype

De manier waarop je een literal schrijft in je code zal bepalen wat het datatype van de literal is:

Gehele getallen worden standaard als int beschouwd, vb: 125.
Kommagetallen (met punt .) worden standaard als double beschouwd, vb: 12.5.
Via een suffix na het getal kan je aangeven als het om andere types gaat:
- U of u voor uint, vb: 125U.
- L of l voor long, vb: 125L.
- UL of ul voor ulong, vb: 125ul.
- F of f voor float, vb: 12.5f.
- M of m voor decimal, vb: 12.5M.
Voor bool (zie verder) is dit enkel true of false.
Voor char (zie verder) wordt dit aangeduid met een enkele apostrof voor en na de literal, vb: 'q'.
Voor string (zie verder) wordt dit aangeduid met aanhalingsteken voor en na de literal, vb: "pikachu".

De overige types sbyte, short en ushort hebben geen literal aanduiding. Er wordt vanuit gegaan wanneer je een literal probeert toe te wijzen aan een van deze types dat dit zonder problemen zal gaan (ze worden impliciet geconverteerd).

Hexadecimale en binaire notatie

Je kan ook hexadecimale notatie (starten met 0x of 0X) gebruiken wanneer je bijvoorbeeld met int of byte werkt:

Ook binaire notatie (starten met 0b of 0B) kan:

Nieuwe waarden overschrijven oude waarden

Wanneer je een reeds gedeclareerde variabele een nieuwe waarde toekent dan zal de oude waarde in die variabele onherroepelijk verloren zijn. Probeer dus altijd goed op te letten of je de oude waarde nog nodig hebt of niet. Wil je de oude waarde ook nog bewaren dan zal je een nieuwe, extra variabele moeten aanmaken en daarin de nieuwe waarde moeten bewaren:

In dit voorbeeld zal er dus voor gezorgd worden dat de oude waarde van temperatuurGisteren, 20, overschreven zal worden met 25.

Volgende code toont hoe je bijvoorbeeld eerst de vorige waarde kunt bewaren en dan overschrijven:

We hebben dus aan het einde van het programma zowel de temperatuur van eergisteren, 20, als die van vandaag, 25.

Kennisclip

Expressies en operators

Zonder expressies is programmeren saai: je kan dan enkel variabelen aan elkaar toewijzen. Expressies zijn als het ware eenvoudige tot complexe sequenties van bewerkingen die op 1 resultaat uitkomen. De volgende code is bijvoorbeeld een expressie: 3+2.

Het resultaat van deze expressie is 5.

Expressie-resultaat toewijzen

Meestal zal je expressies schrijven waarin je bewerkingen op en met variabelen uitvoert. Vervolgens zal je het resultaat van die expressie willen bewaren voor verder gebruik in je code.

Voorbeeld van expressie-resultaat toekennen:

int temperatuursVerschil = temperatuurGisteren - temperatuurVandaag;

Hierbij zal de temperatuur uit de rechtse 2 variabelen worden uitgelezen, van elkaar wordt afgetrokken en vervolgens bewaard worden in temperatuursVerschil.

De voorgaande code kan ook langer geschreven worden als:

int tussenResultaat = temperatuurGisteren - temperatuurVandaag;
int temperatuursVerschil = tussenResultaat;

Een ander voorbeeld van een expressie-resultaat toewijzen maar nu met literals (stel dat we temperatuursVerschil reeds hebben gedeclareerd eerder):

temperatuursVerschil = 21 - 25;

Uiteraard mag je ook combinaties van literals en variabelen gebruiken in je expressies:

int breedte = 15;
int hoogte = 20 * breedte;

Operators

Operators in C# zijn de welgekende 'wiskundige bewerkingen' zoals optellen (+), aftrekken (-), vermenigvuldigen (*) en delen (/). Deze volgen de wiskundige regels van volgorde van berekeningen:

Haakjes
Vermenigvuldigen, delen en modulo: * (vermenigvuldigen), / (delen) en % (rest na deling, ook module genoemd)
Optellen en aftrekken: + en -
(etc.)

Net zoals in de wiskunde kan je in C# met behulp van de haakjes verplichten het deel tussen de haakjes eerst te doen, ongeacht de andere operators en hun volgorde van berekeningen:

3+5*2 => zal 13 als resultaat geven
(3+5)*2 => zal 16 geven

Je kan nu complexe berekeningen doen door literals, operators en variabelen samen te voegen. Bijvoorbeeld om te weten hoeveel je op Mars zou wegen:

double gewichtOpAarde= 80.3;        //kg
double zwaartekrachtAarde= 9.81;    //m/s² 
double zwaartekrachtMars= 3.711;    //m/s²

double  gewichtOpMars= (gewichtOpAarde/zwaartekrachtAarde) * zwaartekrachtMars; //kg
Console.WriteLine("Je weegt op Mars" + gewichtOpMars + " kg");

Modulo operator `%`

De modulo operator die we in C# aanduiden met % verdient wat meer uitleg. Deze operator zal als resultaat de gehele rest teruggeven wanneer we het linkse getal door het rechtse getal delen:

7%2 => zal 1 geven, daar 7 gedeeld door 2,  3 met rest 1 geeft 
10%5 => zal 0 geven, daar 10 gedeeld door 5, 2 met rest 0 geeft

De modulo-operator zal je geregeld gebruiken om bijvoorbeeld te weten of een getal een veelvoud van iets is. Als de rest dan 0 is weet je dat het getal een veelvoud is van het getal waar je het door deelde.

Bijvoorbeeld om te testen of getal even is gebruiken we %2:

int getal= 1234234;
int rest= getal%2;
Console.WriteLine($"Indien het getal als rest 0 geeft weten we dat het even is. De rest is: {rest}");

Verkorte operator notaties

Heel vaak wil je de inhoud van een variabele bewerken en dan terug bewaren in de variabele zelf. Bijvoorbeeld een variabele vermenigvuldigen met 10 en het resultaat ervan terug in de variabele plaatsen. Hiervoor zijn enkele verkorte notaties in C#. Stel dat we een variabele int getal hebben:

Verkorte notatie

Lange notatie

Beschrijving

getal++;

getal= getal+1;

variabele met 1 verhogen

getal--;

getal= getal-1;

variabele met 1 verlagen

getal+=3;

getal= getal+3;

variabele verhogen met een getal

getal-=6;

getal= getal-6;

variabele verminderen met een getal

getal*=7;

getal= getal*7;

variabele vermenigvuldigen met een getal

getal/=2;

getal= getal/2;

variabele delen door een getal

Je zal deze verkorte notatie vaak tegenkomen. Ze zijn identiek aan elkaar en zullen dus je code niet versnellen. Ze zal enkel compacter zijn om te lezen. Bij twijfel, gebruik gewoon de lange notatie.

Expressiedatatypes

De types die je in je berekeningen gebruikt bepalen ook het type van het resultaat. Als je bijvoorbeeld twee int variabelen of literals optelt zal het resultaat terug een int geven.

int result= 3+4;

Je kan echter geen kommagetallen aan int toewijzen. Als je dus twee double variabelen deelt is het resultaat terug een double en zal deze lijn een fout geven daar je probeert een double aan een int toe te wijzen:

int otherResult= 3.1/45.2;

Let hier op!

But wait... it gets worse!

Wat als je een int door een int deelt? Het resultaat is terug een int. Je bent gewoon alle informatie na de komma kwijt. Kijk maar:

int getal1= 9;
int getal2= 2;
int result= getal1/getal2;
Console.WriteLine(result);

Er zal 4 op het scherm verschijnen! (niet 4.5 daar dat geen int is).

Wat als je datatypes mengt? Als je een berekening doet met een int en een double dan zal C# het 'grootste' datatype kiezen. In dit geval een double. Volgende code zal dus werken:

double result= 3/5.6;

Volgende niet:

int result= 3/5.6;

Wil je dus het probleem oplossen om 9 te delen door 2 dan zal je minstens 1 van de 2 literals of variabelen door een double moeten omzetten. Het voorbeeld van hierboven herschrijven we dan naar:

int getal1= 9;
double getal2= 2.0;
double result= getal1/getal2;
Console.WriteLine(result);

En nu krijgen we wel 4.5.

En complexer?

Het kan subtiel en ambetant worden in grotere berekeningen.

Stel dat ik afspreek dat je van mij de helft van m'n salaris krijgt. Ik verdien (fictief) 10000 euro per maand. Ik gebruik volgende formule:

double helft= 10000.0 * (1/2);

Hoeveel krijg je van me? 0.0 euro, MUHAHAHAHA!!!

De volgorde van berekeningen zal eerst het gedeelte tussen de haakjes doen: 1 delen door 2 geeft 0, daar we een int door een int delen en dus terug een int als resultaat krijgen. Vervolgens zullen we deze 0 vermenigvuldigen met 10000.0 waarvan ik zo slim was om deze in double te zetten. Niet dus. We vermenigvuldigen weliswaar een double (het salaris) met een int maar die int is reeds 0 en we krijgen dus 0.0 als resultaat.

Wil je het dus eerlijk spelen dan zal je de formule moeten aanpassen naar:

double helft = 10000.0 * (1.0/2);

Nu krijgt het gedeelte tussen de haakjes een double als resultaat, namelijk 0.5 dat we dan kunnen vermenigvuldigen met het salaris om 5000.0 te krijgen.

Kennisclip

H2: Tekst in code

Strings en chars

Char

Een enkel karakter (cijfer, letter, leesteken, etc.) als 'tekst' opslaan kan je doen door het char-type te gebruiken. Zo kan je bijvoorbeeld een enkel karakter als volgt tonen:

String

Een string is een reeks van 0, 1 of meerdere char-elementen, zoals je ook kan zien als je even met je muis boven een string keyword hovert in je code:

Strings declareren

Merk op dat we bij een string literal gebruik maken van aanhalingstekens (") terwijl bij chars we een apostrof gebruiken ('). Dit is de manier om een string van een char te onderscheiden.

Volgende code geeft dus drie keer het cijfer 1 onder elkaar op het scherm, maar de eerste keer behelst het een char (enkelvoudig teken), dan een een string (reeks van tekens) en dan een int (effectief getal):

De output van dit programma zal dan zijn:

Fout gebruik van strings en chars zal code geven die niet zal gecompileerd worden:

In de eerste toekenning proberen we dus een literal van het type string toe te kennen een variabele van het type char.
In de tweede toekenning proberen we een literal van het type char toe te kennen een variabele van het type string.
In de laatste toekenning proberen we een literal van het type char toe te kennen aan een variabele van het type int.

Strings samenvoegen

Je kan strings en variabelen samenvoegen tot een nieuwe string op verschillende manieren:

+-operator
$ string interpolation
Of de oude manier: String.Format()

In deze cursus prefereren we manier 2, de string interpolatie. Dit is de meest moderne aanpak.

In dit hoofdstuk

We gaan van volgende informatie uit:

Stel dat je 2 variabelen hebt int age=13 en string name="Finkelstein".
We willen de inhoud van deze variabelen samenvoegen in een nieuwe string result die zal bestaan uit de tekst:
Ik ben Finkelstein en ik ben 13 jaar oud.

Volgende 3 manieren tonen hoe je steeds tot voorgaande string zal komen.

Manier 1: String samenvoegen met de +-operator

Je kan string en variabelen eenvoudig bij elkaar 'optellen'. Ze worden dan achter elkaar geplakt als het ware.

Let er op dat je tussen de aanhalingsteken (binnen de strings) spaties zet indien je het volgende deel niet tegen het vorige stringstuk wilt 'plakken'.

Manier 2: String interpolation met $

In de oude dagen van C# gebruikten we String.Format() (zie hieronder) om meerdere strings en variabelen samen te voegen tot één string. Nu kan dat met string interpolation waarbij we het $-teken gebruiken.

Door het $-teken VOOR de string te plaatsen geef je aan dat alle delen in de string die tussen accolades staan { } als code mogen beschouwd worden. Een voorbeeld maakt dit duidelijk:

In dit geval zal dus de inhoud van de variabele name tussen de string op de plek waar nu {name} staat geplaatst worden. Idem voor age. Zoals je kan zien is dit veel meer leesbare code dan de eerste manier.

Berekeningen doen bij string interpolatie

Je mag eender welke expressie tussen de accolades zetten bij string interpolation, denk maar aan:

Alle expressies tussen de accolades zullen eerst uitgevoerd worden voor ze tussen de string worden geplaatst. De uitvoer wordt nu dus: Ik ben Finkelstein en ik ben 17 jaar oud.

Eender welke expressie is toegelaten, dus je kan ook complexe berekeningen of zelfs andere methoden aanroepen:

Mooier formatteren

Zowel bij manier string interpolation (manier 2) als de manier hierna kan je ook bepalen hoe de te tonen variabelen en expressies juist weergegeven moeten worden. Je geeft dit aan door na de expressie, binnen de accolades, een dubbelpunt te plaatsen gevolgd door de manier waarop moet geformatteerd worden:

Wil je bijvoorbeeld een kommagetal tonen met maar 2 cijfers na de komma dan schrijf je:

Nog enkele nuttige vormen:

D5: geheel getal bestaande uit 5 cijfers (123 wordt 00123) (werkt enkel op gehele getallen!)
E2: wetenschappelijke notatie met 2 cijfers precisie (12000000 wordt 1,20E+007)
C: geldbedrag (12,34 wordt € 12,34: teken van valuta afhankelijk van instellingen pc)

Manier 3: String.Format()

String interpolatie met het $-teken is een nieuwe C# aanwinst. Je zal echter nog veel documentatie en online code tegenkomen die nog met String.Format werkt (ook zijn er nog zaken waar het te prefereren is om String.Format te gebruiken i.p.v. 1 van vorige manieren). Om die reden bespreken we dit nog in deze cursus.

String.Format is een ingebouwde methode die string-interpolatie toe laat op een iets minder intuïtieve manier:

Het getal tussen de accolades geeft aan de hoeveelste parameter na de string hier in de plaats moet gezet worden (0= de eerste, 1= de tweede, enz).

Volgende code zal een ander resultaat geven:

Namelijk: Ik ben 13 en ik ben 13 jaar oud.

Unicode tonen

Niets is zo leuk als de vreemdste tekens op het scherm tonen. In oude console-games werden deze tekens vaak gebruikt om complexe tekeningen op het scherm te tonen: om je filmpjes nog cooler te maken leggen we daarom uit hoe je dit kan doen, gebruikmakende van je kennis over converteren.

Unicode karakters tonen

Zonder een uitleg te geven over het verschil tussen ASCII en Unicode is het vooral belangrijk te weten dat je best met Unicode werkt.

Plaats bovenaan je Main: Console.OutputEncoding = System.Text.Encoding.UTF8;
Je kan nu op 2 manieren dit teken in console plaatsen

Manier 1: copy/paste

Kopieer het karakter zelf en plaats het in je code waar je het nodig hebt, bijvoorbeeld:

Console.WriteLine("˧");

Manier 2: hexadecimale code casten naar char

Noteer de hexadecimale code van het karakter dat in de tabel staat.

In dit geval is de code 0x02e7.

Om dit teken te tonen schrijf je dan:

char blokje = (char)0x02e7;
Console.WriteLine(blokje);

In C# schrijf je hexadecimale getallen als volgt als je ze rechstreeks in een string wilt plaatsen: \u02e7

Wil je dus bovenstaande teken schrijven dan kan dan ook als volgt:

Console.WriteLine("\u02e7");

Ascii-art tonen

Soms zou je multiline ASCII-art willen tonen in je C# applicatie. Dit kan je eenvoudig oplossen door gebruik te maken van het @ teken voor een string.

Stel dat je een toffe titel of tekening via een van volgende sites hebt gemaakt:

Je kan het resultaat eenvoudig naar je klembord kopiëren en vervolgens in je C#-code integraal copy pasten als literal voor een string op voorwaarde dat je het laat voorafgaan door @" en uiteraard eindigt met ";.

Bijvoorbeeld:

string myname=@"
___________________   
\__    ___/\______ \  
  |    |    |    |  \ 
  |    |    |    `   \
  |____|   /_______  /
                   \/ ";

Console.WriteLine(myname);

H3: Werken met data

H4: Beslissingen

H5: Loops

H6: Methoden

H7: Arrays

Semester 2 : OOP

H8: Klassen en objecten

H9: Geheugenmanagement bij klassen

H10: Geavanceerde klassen en objecten

H11: Arrays en klassen

H12: Overerving

H13: Geavanceerde overerving

Properties

In dit hoofdstuk bespreken we eerst waarom properties nodig zijn. Vervolgens bespreken we de 2 soorten properties die er bestaan:

Full properties
Auto properties

In een wereld zonder properties

Properties (eigenschappen) zijn de C# manier om objecten hun interne staat in en uit te lezen. Ze zorgen voor een gecontroleerde toegang tot de interne structuur van je objecten.

Stel dat we volgende klasse hebben:

public class SithLord
{
    private int energy;
    private string sithName;
}

Een SithLord heeft steeds een verborgen Sith Name en ook een hoeveelheid energie die hij nodig heeft om te strijden. Het is uit den boze dat we eenvoudige data fields (energy en name) public maken. Zouden we dat wel doen dan kunnen externe objecten deze geheime informatie uitlezen!

SithLord palpatine = new SithLord();
Console.WriteLine(palpatine.sithName); //DIT ZAL DUS NIET WERKEN, daar sithName private is.

We willen echter wel van buiten uit het energy-level van een SithLord kunnen instellen. Maar ook hier hetzelfde probleem: wat als we de energy-level op -1000 instellen? Terwijl energy nooit onder 0 mag gaan.

Properties lossen dit probleem op

Oldschool oplossing

Vroeger loste men voorgaande probleem op door Get-methoden te schrijven:

Je zal deze manier nog in veel andere talen tegenkomen. Wij prefereren properties zoals we nu zullen uitleggen.

public class SithLord
{
    private int energy;
    private string sithName;

    public void SetSithName(string newname)
    {
        sithName = newname;
    }

    public string GetSithName()
    {
        return "YOU WISH!";
    }

    public void SetEnergy(int value)
    {
        if(value > 0 && value < 9999)
            energy = value;
    }

    public int GetEnergy()
    {
        return energy;
    }
}

Je zou dan kunnen doen:

SithLord vader = new SithLord();
vader.SetEnergy(20); 
Console.WriteLine($"Vaders energy is {vader.GetEnergy()}"); //get

Full properties

Een full property ziet er als volgt uit:

class SithLord
{
    private int energy;
    private string sithName;

    public int Energy
    {
        get
        {
            return energy;
        }
        set
        {
            energy = value;
        }
    }
}

Dankzij deze code kunnen we nu elders dit doen:

SithLord vader = new SithLord();
vader.Energy = 20; //set
Console.WriteLine($"Vaders energy is {Vader.Energy}"); //get

Vergelijk dit met de vorige alinea waar we dit met Get en Set methoden moesten doen. Deze property syntax is veel eenvoudiger in het gebruik.

We zullen de property nu stuk per stuk analyseren:

public int Energy: een property is normaal public. Vervolgens zeggen we wat voor type de property moet zijn en geven we het een naam. Indien je de property gaat gebruiken om een intern dataveld naar buiten beschikbaar te stellen, dan is het een goede gewoonte om dezelfde naam als dat veld te nemen maar nu met een hoofdletter. (dus Energy i.p.v. energy).
{ }: Vervolgens volgen 2 accolades waarbinnen we de werking van de property beschrijven.
get {}: indien je wenst dat de property data naar buiten moet sturen, dan schrijven we de get-code. Binnen de accolades van de get schrijven we wat er naar buiten moet gestuurd worden. In dit geval return energy maar dit mag even goed bijvoorbeeld return 4 of een hele reeks berekeningen zijn. Het element dat je returnt in de get code moet uiteraard van hetzelfde type zijn als waarmee je de property hebt gedefinieerd (int in dit geval).
- We kunnen nu van buitenaf toch de waarde van energy uitlezen via de property en het get-gedeelte: Console.WriteLine(palpatine.Energy);
set{}: in het set-gedeelte schrijven we de code die we moeten hanteren indien men van buitenuit een waarde aan de property wenst te geven om zo een interne variabele aan te passen. De waarde die we van buitenuit krijgen (als een parameter zeg maar) zal altijd in een lokale variabele value worden bewaard. Deze zal van het type van de property zijn. Vervolgens kunnen we value toewijzen aan de interne variabele indien gewenst: energy=value
- We kunnen vanaf nu van buitenaf waarden toewijzen aan de property en zo energyvtoch bereiken: palpatine.Energy=50.

Snel property schrijven

Visual Studio heeft een ingebouwde shortcut om snel een full property, inclusief een bijhorende private dataveld, te schrijven. Typ propfull gevolgd door twee tabs!

Full property met toegangscontrole

De full property Energy heeft nog steeds het probleem dat we negatieve waarden kunnen toewijzen (via de set) die dan vervolgens zal toegewezen worden aan energy.

Properties hebben echter de mogelijkheid om op te treden als wachters van en naar de interne staat van objecten.

We kunnen in de set code extra controles inbouwen. Als volgt:

   public int Energy
    {
        get
        {
            return energy;
        }
        set
        {
            if(value >= 0)
                energy = value;
        }
    }

Enkel indien de toegewezen waarde groter of gelijk is aan 0 zal deze ook effectief aan energy toegewezen worden. Volgende lijn zal dus geen effect hebben: Palpatine.Energy=-1;

We kunnen de code binnen set (en get) zo complex als we willen maken.

Property variaties

We zijn niet verplicht om zowel de get en de set code van een property te schrijven.

Write-only property

   public int Energy
    {
        set
        {
            if(value >= 0)
                energy = value;
        }
    }

We kunnen dus enkel energy een waarde geven, maar niet van buitenuit uitlezen.

Read-only property

   public int Energy
    {
        get
        {
            return energy;
        }
    }

We kunnen dus enkel energy van buitenuit uitlezen, maar niet aanpassen.

Opgelet: het readonly keyword heeft andere doelen en wordt NIET gebruikt in C# om een readonly property te maken

Read-only property met private set

Soms gebeurt het dat we van buitenuit enkel de gebruiker de property read-only willen maken. We willen echter intern (in de klasse zelf) nog steeds controleren dat er geen illegale waarden aan private datafields worden gegeven. Op dat moment definieren we een read-only property met een private setter:

   public int Energy
    {
        get
        {
            return energy;
        }
        private set
        {
            if(value >= 0)
                energy = value;
        }
    }

Van buitenuit zal enkel code werken die deget-van deze property aanroept: Console.WriteLine(palpatine.Energy);. Code die de set van buitenuit nodig heeft zal een fout geven zoals: palpatine.Energy=65; ongeacht of deze geldig is of niet.

Nu goed opletten: indien we in het object de property willen gebruiken dan moeten we deze dus ook effectief aanroepen, anders omzeilen we hem als we rechtstreeks energy instellen.

Kijk zelf naar volgende slechte code:

class SithLord
{
    private int energy;
    private string sithName;

    public void ResetLord()
    {
        energy = -1;
    }

    public int Energy
    {
        get
        {
            return energy;
        }
        private set
        {
            if(value >= 0)
                energy = value;
        }
    }
}

De nieuw toegevoegde methode ResetLord willen we gebruiken om de lord z'n energy terug te verlagen. Door echter energy=-1 te schrijven geven we dus -1 rechtstreeks aan energy. Nochtans is dit een illegale waarde. We moeten dus in de methode ook expliciet via de property gaan en dus schrijven:

public void ResetLord()
{
    Energy = -1; // Energy i.p.v. energy
}

Het is een goede gewoonte om zo vaak mogelijk via de properties je interne variabele aan te passen en niet rechtstreeks het dataveld zelf.

Read-only Get-omvormers

Je bent uiteraard niet verplicht om voor iedere interne variabele een bijhorende property te schrijven. Omgekeerd ook: mogelijk wil je extra properties hebben voor data die je 'on-the-fly' kan genereren.

Stel dat we volgende klasse hebben

public class Person
{
    private string firstName;
    private string lastName;
}

We willen echter ook soms de volledige naam op het scherm tonen ("Voornaam + Achternaam"). Via een read-only property kan dit supereenvoudig:

public class Person
{
    private string firstName;
    private string lastName;
    public string FullName
    {
        get{ return $"{firstName} {lastName}";}
    }
    public string Email
    {
        get
        {
            return $"{firstName}.{lastName}@ap.be";
        }
    }
}

Of nog eentje:

public class Earth
{
    public double GravityConstant
    {
        get
        {
            return 9.81;
        }
    }
}

Nog een voorbeeldje:

public class Person
{
    private int age;

    public bool IsProbablyAlive
    {
        get
        {
            if(age > 120) return false;
            return true;
        }
    }
}

Vaak gebruiken we dit soort read-only properties om data te transformeren. Stel bijvoorbeeld dat we volgende klasse hebben:

public class Person
{
    private int age; //in jaren

    public int AgeInMonths
    {
        get
        {
            return age * 12;
        }
    }
}

Auto properties

Automatische eigenschappen (autoproperties) in C# staan toe om eigenschappen (properties) die enkel een waarde uit een private variabele lezen en schrijven verkort voor te stellen.

Zo kan je eenvoudige de klasse Person herschrijven met behulp van autoproperties. De originele klasse:

public class Person
    {

        private string firstName;
        private string lastName;
        private int age;

        public string FirstName
        {
            get
            {
                return firstName;
            }
            set
            {
                firstName = value;
            }
        }

        public string LastName
        {
            get
            {
                return lastName;
            }
            set
            {
                lastName = value;
            }
        }

        public int Age
        {
            get
            {
                return age;
            }
            set
            {
                age = value;
            }
        }
    }

De herschreven klasse met autoproperties (autoprops):

public class Person
    {

        public string FirstName { get; set; }
        public string LastName { get; set; }
        public int Age { get; set; }

    }

Beide klassen hebben exact dezelfde functionaliteit, echter de klasse aan de rechterzijde is aanzienlijk eenvoudig om te lezen en te typen.

Beginwaarde van autoprops

Je mag autoproperties beginwaarden geven door de waarde achter de property te geven, als volgt:

public int Age {get;set;} = 45;

Altijd auto-properties?

Merk op dat je dit enkel kan doen indien er geen extra logica in de property aanwezig is. Stel dat je bij de setter van age wil controleren op een negatieve waarde, dan zal je dit zoals voorheen moeten schrijven en kan dit niet met een automatic property:

set
{
    if( value > 0)
        age = value;
}

Voorgaande property kan dus NIET herschreven worden met een automatic property.

Alleen-lezen eigenschap

Je kan automatic properties ook gebruiken om bijvoorbeeld een read-only property te definiëren . Als volgt:

Originele klasse:

public string FirstName
{

    get
    {
        return firstName;
    }
}

Met autoprops:

public string FirstName { get; private set;}

En andere manier die ook kan is als volgt:

public string FirstName { get; }

Snel autoproperties typen in Visual Studio:

Als je in Visual Studio in je code prop typt en vervolgens twee keer de tabtoets indrukt dan verschijnt al de nodige code voor een automatic property. Je hoeft dan enkel nog volgende zaken in orde te brengen:

Het type van de property
De naam van de property (identifier)
De toegankelijkheid van get/set (public, private, protected)

Via propg krijg je aan autoproperty met private setter.

Methode of property

Een veel gestelde vraag bij beginnende OO-ontwikkelaars is: "Moet dit in een property of in een methode gestoken worden?"

De regel is eenvoudig:

Betreft het een actie, iets dat het object moet doen (tekst tonen, iets berekenen, etc) dan plaats je het in een methode
Betreft het een eigenschap die een bepaalde waarde heeft, dan gebruik je een property

experimentalmerge5

Welkom

Zie scherp

Licensed under Creative Commmons Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0)

You are free to

Under the following terms

Inleiding

Benodigdheden

Afspraken code

naamgeving

codeerstijl

using directieven

namespaces

een datatype per bestand

strings bouwen

types declareren

arrays

static members

vergrendelen van data

algemeen

Afspraken oefeningen

vorm van de oefeningen

unieke titel

korte toelichting

vertrekpunt

Program.cs

voorbeeldinteractie

organisatie van je bestanden

Nuttige extras

Nuttige extra's

Boeken

Beginner boeken

Geavanceerd

Online

Cheat sheet

Game-based programmeren

Apps

Websites

Tutorials

Oefenvragen

Streaming programmeurs

Dankwoord

Mee helpen?

Semester 1: Programming Principles

H0: Werken met Visual Studio

Introductie tot C#

Introductie tot programmeren met C-Sharp

Het algoritme

C-Sharp

Microsoft .NET

Werken met Visual Studio

Kennismaken met C# en Visual Studio

De compiler en Visual Studio

Visual Studio Installeren

Visual studio opstarten

Een nieuw project aanmaken

IDE Layout

Layout kapot/kwijt/vreemd

Je programma starten

Is dit alles?

Liever VS Enterprise?

Kennisclip

Je eerste programma

Console-applicaties

ReadLine en WriteLine

Je eerste console programma

Moet ik niets bewaren?

Analyse van de code

Say what now?!

WriteLine: Tekst op het scherm

Input verwerken met ReadLine

ReadLine: Input van de gebruiker verwerken

Input gebruiker verwerken en gebruiken

Aanhalingsteken of niet?

Write en WriteLine

Opletten met spaties

Zinnen aan elkaar plakken

Meer input vragen

Fouten in je code

Fouten vinden

`using` directieven

`static` members